"Jongens waren we - maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf. We zijn nu veel wijzer, stakkerig wijs zijn we, behalve Bavink, die mal geworden is."

Het begin van het verhaal van Nescio is intrigerend. Eigenlijk geeft hij hier een samenvatting van de Titaantjes. In de literatuur zien we veel boeken die met het doel van de verhaal beginnen. In dat geval heeft de schrijver een uitdaging. Hij moet door te gaan met het verhaal van wie het doel is al uitgelegd. Naar mijn mening heeft Nescio dat op een uitstekende manier gedaan.

Tot nu is dit mijn favoriete verhaal. Ik vind de verhalen van Slauerhoff ook heel goed.
Er zijn veel uittreksels van de Titaantjes die ik interessant en belangrijk vind. De laatste alinea is een van hem. Het geeft de kern van de thematiek.

“Gods troon is nog ongeschokt. Zijn wereld gaat haar
gang maar. Nieuwe Titaantjes zijn al weer bezig kleine rotsblokjes op te stapelen om ‘m van z’n verhevenheid te storten en dan de wereld eens naar hun zin in te richten.”

Daar ligt het ironisch doel van de naam van die groep en de titel want hier droomen de titaantjes, jong en idealistisch van een betere wereld, en utopische en onmogelijk maatschappij.