Eigenlijk heb ik geen probleem met mijn verplichtingen. Maar van tijd tot tijd moet ik erkennen dat het kijken naar het schrem kan na 3 uurjtes we vervelend zijn. Nu ben ik natuurlijk in mijn bar (ik moet hier spoedig verplaatsen, er is genoeg ruimte) met Sonja en we zijn onze presentatie aan het werken (het gaat heel slecht omdat we aan het roddellen zijn en we hebben daar geen materiaal voor). We hebben elkaar heel lang niet gezien en ik telt niet onze tijd op de universiteit en Sonja heeft heel interresante anegdote’s te vertellen die natuurlijk tamelijk interessanter zijn dan de lidwoorden. Maar op het einde kunnen jullie zien dat jullie verplichtigen(zoals een blog) op een lolige manier kunnen doen en afmaken.
Tot ziens, mensen!